Polskie organizacje partyzanckie, polski ruch oporu musiał na różne sposoby zdobywać broń niezbędną do walki skutecznej, niezbędne do nękania nieprzyjaciela. Jak w trakcie II wojny światowej radzono sobie z bronią, wszak Polacy nie mieli możliwości produkcji takiej borni w normalnych warunkach.
Oczywiście Polacy musieli własnym sumptem, samodzielnie, metodami chałupniczymi przygotowywać sobie broń do walki z okupantem. Butelki zapalające, proste konstrukcje pistoletów, z różnych dostępnych elementów tworzono broń, która była pomocna w walce z wrogiem. Innym rodzaje zdobywania broni, sprzętu były napaście, a dokładniej mowa tutaj o broniach zdobycznych w wyniku walk. Każdy jeden pistolet, karabin był na wagę złota. Broń ukrywana w trakcie kampanii wrześniowej. Często zakopana w ziemi. Niestety wiele karabinów, wiele pistoletów zdobytych tę metodą nie nadawała się do użycia. Ostatnim ze sposobów na powiększenie arsenału zbrojeniowego były zrzuty, jednak ich rzadkość i nie regularność nie gwarantowała zbyt wielkich ilości