III Rzesza opierała swoją siłę na wojskowości. Rozbudowa armii, inwestycje w nowoczesne technologie, to cechowało armię niemiecką. Niemcy w dwudziestoleciu międzywojennym, na mocy Traktatu Wersalskiego, miały ograniczyć armię, zbrojenia do minimum. Przez pierwszą dekadę taka sytuacja miała miejsce. Dojście do władzy Adolfa Hitlera i jego wizja wielkiej Rzeszy Niemieckiej całkowicie odwróciła sytuację w państwie niemieckim. Niemcy miały być wielkie, Niemcy miały się odrodzić, Niemcy miały stać się potęgą, zarówno gospodarczą jak i militarną. Zakrojone na szeroką skale działania gospodarcze oraz ogromne nakłady na zbrojenia, pozwoliły zbudować ogromną machinę wojenną. Równocześnie dokonano nowych podziałów w armii niemieckiej.
Wojsko w III Rzeszy było podzielone następująco: Luftwaffe czyli lotnictwo, pod dowództwem Göringa, Kriegsmarine – marynarka wojenna, Waffen-SS czyli wojska lądowe, wchodzące w skład Wermachtu oraz wojska lądowe Heer.
Armia Niemiecka była znakomicie wyposażona, posiadała ogromny stan posiadania. Równocześnie, w trakcie toczonej już II wojny światowej, wielcy konstruktorzy pracowali nad nowoczesną bronią. Marzeniem Hitlera było stworzyć bombę atomową, co się jednak nie udało. Niemcom, na całe szczęście, zabrakło czasu.
Relacje Polska – Niemcy
Relacje Polska – Niemcy przed II wojną światową układały się w sposób dziwny. Józef Piłsudski, gdy do władzy doszedł Adolf Hitler, postanowił jak najdłużej trzymać „na odległość” Niemcy, podobnie rzecz miała się w przypadku ZSRR. Takie postrzeganie polityki zagranicznej, doprowadziło do sytuacji podpisania deklaracji o niestosowaniu przemocy z 26 stycznia 1934. Pozwoliło to na normalizację stosunków polsko-niemieckich, jednak pozorną. Niemcy cały czas przygotowywały się do konfliktu, cały czas zbroiły armię. Z czasem Adolf Hitler poczuł się mocny, dzięki czemu zaczął żądać choćby budowy korytarza eksterytorialnego, łączącego Rzeszę z Prusami Wschodnimi. Równocześnie nasilały się prowokacje niemieckie, choćby w Wolnym Mieście Gdańsk. Kiedy w roku 1939 Polska podpisała stosowne dokumenty z Wielką Brytanią i Francją o pomocy na wypadek agresji innych państw, Adolf Hitler uznał to za wypowiedzenie paktu o niestosowaniu przemocy jaki podpisano w 1934 z Polską. Świat, a raczej Niemcy rozpoczęły ostatni etap do rozpoczęcia wojny
NSDAP – Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników
Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników czyli NSDAP została założona w 1919 roku. Tworzyli ja przede wszystkim weterani I wojny światowej. W roku 1921 władzę przejmuje Adolf Hitler, a już dwa lata później partia zostaje rozwiązania, a jej przywódca trafia do więzienia. Po wyjściu z więzienia rok później NSDAP rozpoczyna ponownie działalność. Przez prawie 10 lat NSDAP buduje swoją pozycję, by w 1933 przejąć całkowicie władzę w Niemczech, którą będzie sprawowała w sposób totalitarny, aż do klęski niemieckiej w 1945. Nacjonalistyczny program jednoznacznie określał, w którym kierunku będzie kierować swoje działania NSDAP. Niemcy dla Niemców, równocześnie bezpieczeństwo socjalne dla wszystkich obywateli. Wprowadzenie do realizacji programu pobudzającego gospodarki, który z czasem obrócił się wobec władzy, z uwagi na coraz większy deficyt. Najważniejszym założeniem programu była jednak walka o zjednoczenie wszystkich Niemców i ustanowienie Wielkich Niemiec. Wszystko to prowadziło do jednego rozwiązania, mianowicie II wojny światowej.
NSDAP została założona w 1919, była jednak partią marginalną, a celem przejęcie władzy jej członkowie często dopuszczali się czynów prawnie zabronionych. Pełnie władzy w Niemczech zdobyła w 1933 roku. Jak każda partia posiadała swój program, zawierał on 25 punktów. Co mówił, jakie były jego najważniejsze elementy?
Państwo miało mieć dyktatora, osobę która będzie najważniejsza, będzie posiadała w swoich rękach najważniejsze narzędzia do sprawowania władzy. Mogła istnieć tylko jedna partia czyli NSDAP. Partia odpowiadała za każdą dziedzinę życia. Tworzyć należało również młodzieżowe organizacje, której członkowie byli indoktrynowani w odpowiedni sposób. Nie było miejsca na jednostkę, każdy obywatel miał być ślepo posłuszny państwu, działać na jego korzyść. Państwo na pierwszym miejscu. W programie NSDAP mowa również o Wielkich Niemczech, kraju w pełni składającym się z Niemców, z krwi i kości. W wyniku tego przyjęło się pojęcie nacjonalizmu, a wszelkie mniejszości narodowe były zwalczane.
Holocaust
Holocaust czyli dosłownie ofiara całoplana, całopalenie. Holocaust używany jest jako termin związany z okrucieństwem II wojny światowej i tyczy się ofiar żydowskich jak i innych narodowości. Plan niemieckiiego holocaustu zakładał pełną eksterminację narodu żydowskiego, jako winnego wszelkiego zła, które spadło na naród niemiecki. Taka obsesja doprowadziła do sytuacji, w której to stworzony swoisty przemysł zagłady czyli przygotowano obozy koncentracyjne, w tym największy z nich, pod Krakowem, w Oświęcimiu.
Holocaust pochłonął około 6 milionów istnień ludzkich – oczywiście mowa o Żydach. Transporty do największych obozów zagłady odbywały się cały czas, z wszystkich krajów okupowanych przez Niemcy oraz ich sojuszników. Oczywiście obozy śmierci to miejsce kaźni innych narodowości, w tym Polaków. Celem przyspieszenia mordowania osób umieszczonych w obozie, przygotowano specjalne komory, pawilony gdzie dokonywano zbiorowe trucia cyjankiem, a następnie zwłoki palono w krematoriach.
Propaganda
Propaganda w czasach III Rzeszy miała różny wymiar, jedno trzeba przyznać, mianowicie dopracowana została do perfekcji, praktycznie to wzór do naśladowania dla każdego kto poszukuje różnego rodzaju pomysłów związanych z organizowaniem współcześnie propagandy. Można tutaj wymieniać najróżniejsze metody. Popularnością cieszyły się różnego rodzaju plakaty przygotowane na przeróżne okazje. Do tego należy dodać maksymalne wykorzystywanie prasy do przekazu informacyjnego narodowi niemieckiemu. Tak samo maksymalnie wykorzystywane było radio gdzie można było słuchać płomiennych przemów Adolfa Hitlera oraz najważniejszych osób w państwie. Doskonale zdawano sobie sprawę z siły filmu. X muza dopiero rosła w siłę ale nazistowskie Niemcy wiedziały w jaki sposób z niej skorzystać. Hitler wykorzystywał propagandowo różnego rodzaju wydarzenia, w tym olimpiadę berlińską w roku 1936. Uwielbiano również organizować różnego rodzaju marsze, przygotowywać defilady, by podkreślić siłę i jedność narodu niemieckiego.
Media III Rzeszy
Media istniejące w III Rzeszy były perfekcyjnie wykorzystywane do przekazu propagandowego. Władze wiedziały, że tylko nachalna propaganda, sprawnie przygotowywane komunikaty propagandowe pozwalały zawładnąć masami. Praktycznie trzy nośniki propagandowe pozwalały panować nad sytuacją w Niemczech, pozwalały tworzyć Niemców idealnych.
Radio w Niemczech posiadało ogromną siłę rażenia, dawało wielką moc odnośnie przekazu propagandowego. Dodatkowo odbiorniki radiowe w Niemczech nie były drogie, wystarczyło przeznaczyć na ich zakup połowę średniej pensji pracownika fizycznego. Prym wiodły również gazety. Cała prasa była podporządkowana NSDAP, podporządkowana przekazowi propagandowemu. Ostatnie narzędzie to film. Wystarczy wspomnieć choćby słynny do dziś film „Olimpiada” jako znakomicie skonstruowane narzędzie propagandy niemieckiej.
Można jednoznacznie stwierdzić, media w III Rzeszy znakomicie potrafiły zawładnąć narodem niemieckim, przekonać ich do wizji nazistowskich Niemiec.
Plakaty
Plakat jako skuteczne narzędzie propagandy? Oczywiście to możliwe i doskonale wykorzystywane w III Rzeszy. To właśnie plakaty, sprawnie przygotowane, pozwalały docierać do całej rzeszy osób, wszak były montowane, były zamieszczane choćby na słupach reklamowych, naklejane na budynkach. O czym najczęściej mówiły?
Pierwsza kategoria plakatów propagandowych sławiła wielkiej postacie niemieckie, aktualnie rządzących, oczywiście na czele z Hitlerem.
Druga kategoria odnosiła się do motywowania, do sławienia wojska niemieckiego, budowała pozytywny wizerunek armii niemieckiej, która przecież walczyła o lepszą sprawę.
Kolejna kategoria plakatów namawiała do wstępowania do organizacji młodzieżowych. Świeży narybek był niezwykle potrzebny partii nazistowskiej.
Czwarta kategoria plakatów propagandowych miała czytelny komunikat, przedstawiała wrogów narodu. Na plakatach tych przedstawiano Żydów jako zło odpowiedzialne za sytuację niemiecką. Również w pewnym okresie pokazywano negatywnie komunizm i ZSRR
SS – Die Schutzstaffel der NSDAP
SS czyli inaczej oddział ochronny. To jednostka paramilitarna, która była zależna od NSDAP. Początkowo powstało jako element ochronny dla działaczy NSDAP, miała ich chronić przed różnego rodzaju atakami. SS jednak nie miało być ogromną organizacją, z uwagi na obawę przed możliwością użycia jej w buncie. Mimo tego SS „zasłynęła” z udziału w takich akcjach jak „Noc długich noży”. 1936 rok to militaryzacja oddziałów SS, które zaczęły odgrywać coraz większą rolę w niemieckim życiu. SS do końca wojny rozrosło się bardzo mocno, było największą organizacją III Rzeszy, w jej szeregach byli sami gorący zwolennicy nazizmu.
Działania SS w trakcie II wojny światowej to między innymi praca w obozach koncentracyjnych. W pewnych okresach wojny oddziały SS brały udział w działaniach wojennych, jednak dowódcy wojskowi niechętnie patrzyli na takie działania. Powszechnie było wiadomo o niechęci do niezwykle zindoktrynowanych osób wchodzących w skład SS.
Wojskowe stopnie
Stopnie w jednostkach militarnych oraz paramilitarnych były w III Rzeszy bardzo rozbudowane. Praktycznie każda z jednostek, każdy rodzaj organizacji posiadał swój dokładny podział na stopnie. Oczywiście mija się ich wymienianie po kolei. Warto jednak wiedzieć, że system przyznawania stopni w Niemczech Hitlera zależał od wielu czynników. Jakie to czynniki wpływały na uzyskiwanie stopni?
Wojskowe stopnie III Rzeszy. Tutaj przede wszystkim należało odznaczać się nieprzeciętnymi umiejętnościami chociaż towarzysze Hitlera dostawali odpowiednie stopnie, mimo iż często nie brali udziału w działaniach na froncie. Aczkolwiek jeżeli mowa o najważniejszych dowódcach III Rzeszy, to rzeczywiście byli to wybitni stratedzy.
Organizacje paramilitarne to oczywiście przyznawanie stopni często po najmniejszej linii oporu czyli mowa o kumoterstwie. Nie trzeba było cechować się choćby specjalnymi osiągnięciami, należało być po prostu prawdziwym Niemcem, oddanym jednej, wspólnej sprawie. Tak choćby to działało w SS.
Waffen SS
Waffen SS, jak większość niemieckich organizacji, nie zakończyła swojej działalności po kapitulacji. Co najdziwniejsze, jakoś nikt nie widział problemów z działaniami jakie prowadzony były po II wojnie światowej przez weteranów Waffen-SS. Utworzyli oni HIAG czyli: Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit der ehemaligen Angehörigen der Waffen-SS. Co istotniejsze, organizacja ta miała realne wpływy choćby w Bundeswehry oraz również w partiach politycznych. Dopiero lata 80 i 90 ubiegłego wieku sprawiły, że władze zaczęły dystansować się od takich relacji, dość często weterani Waffen-SS posiadali kontakty z organizacjami nazistowskimi.
Również w innych krajach działały określone organizacje weteranów, a przykładowo w takiej Ukrainie zbudowano jednej z dywizji Waffen-SS postawiono pomnik. Takie tendencje są bardzo silne w krajach gdzie Niemcy walczyli z Armią Czerwoną, można tutaj wymienić oprócz Ukrainy również Łotwę.
Waffen-SS w swoim „najlepszym okresie” liczyło sobie prawie milion żołnierzy. Wszystko to było możliwe w roku 1944 kiedy to Heinrich Himmler został szefem służby mobilizacyjnej i szkoleniowej. W wyniku tego inwestowano naprawdę potężne środki w rozwój Waffen-SS. Pod koniec 1944 roku oddziały te składały się z 38 dywizji, a także licznych mniejszych jednostek. To nie tylko Niemcy zasilali jej szeregi, tworzono lokalne dywizje, w mniejszych krajach, którym obiecano po wojnie niepodległość. Jak pokazuje historia, oddziały Waffen-SS u kresu działań wojennych były znakomicie wyposażone, najlepiej jeżeli mowa o całej armii niemieckiej.
Oddziały Waffen-SS do końca wojny walczyły w sprawie Niemiec, wielokrotnie popełniając zbrodnie na ludności cywilnej. Organizacja została ta po wojnie uznana za zbrodniczą, w wyniki postępowania toczącego się przez Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.
Zbrodnie Waffen SS
Zbrodnie Waffen SS. Oddziały Waffen SS kiedy otrzymały większe możliwości, kiedy brały udział w działaniach wojennych, odznaczały się okrucieństwem. Oddziały te mają na swoim koncie licznego rodzaju zbrodnie, a ich wymieniane zajęło by naprawdę wiele czasu. Warto jednak przypominać co robiły te „elitarne” oddziały w trakcie II wojny światowej.
Waffen SS za nic miało ustalenia międzynarodowe jeżeli mowa o jeńcach wojennych. W wyniku tego, w roku 1940 życie z ich rąk straciło ponad 100 brytyjskich jeńców wojennych. Litości ze strony oddziałów również nie doznali jeńcy wojenni radzieccy, w liczbie około 4 tysięcy. Waffen SS brała czynny udział w morderstwach Żydów. Polacy również wycierpieli w wyniku działania Waffen SS, jak choćby w trakcie tłumienia Powstania Warszawskiego. Mowa tutaj o kilkudziesięciu tysiącach ofiar, ludności cywilnej stolicy. To oczywiście tylko część ofiar jakie zostały poniesione z rąk tych oddziałów. Przed wykonywaniem powierzonych im zadań nie mieli żadnych oporów, czy to jeńcy wojenni czy też ludność cywilna.
Oddziały Waffen SS
Oddziały Waffen-SS to nie tylko Niemcy. W okresie wojennym Niemcy chętnie korzystali z pomocy innych narodowości. Szczególnie że było bardzo łatwo co niektórych przekonać do wizji powojennego świata, w którym to mniejsze kraje, często uciskane, będą mogły samodzielnie decydować o swoich losach. Naturalnie takie zapewnienia nie miałyby raczej możliwości realizacji po wygranej II wojnie światowej. Które kraje, jakiej narodowości były osoby które służyły w oddziałach Waffen-SS?
Wśród narodowości tworzących Waffen-SS było wiele osób z krajów, które do tej pory znajdowały się w granicach ZSRR. Szczególnie warto przypomnieć sobie o ukraińskiej dywizji, której celem było niszczenie polskości, przygotowanie gruntu po nową, niepodległą Ukrainę. Również warto spojrzeć choćby na Brytyjczyków, tworzących skromny korpus do walki z komunizmem. W innych krajach Europy Zachodniej również można znajdować członków Waffen-SS. Często były to jednak osoby o poglądach nazistowskich lub liczący na potencjalne korzyści po wygranej niemieckiej w II wojnie światowej
Skanderbeg
Skanderbeg czyli 21 Dywizja Górska SS, w której skład wchodzili Albańczycy. To z wielu względów bardzo „ciekawa” formacja. W 1944, po tym już jak Niemcy zajęli Albanię, przystąpiono do tworzenia kolejnej dywizji w ramach Waffen-SS. Było to możliwe z uwagi na obietnicę utworzenia Wielkiej Albanii, a także propagandzie działającemu do tej pory w podziemiu Albańskiemu Komitetowi Narodowemu. Cała 21 Dywizja Górska SS liczyła około 9 tysięcy osób.
Jej działania wojskowe cechowały się ogromną brutalnością, a operowała ona głównie w Albanii, zwalczając partyzantkę komunistyczną oraz na terenie Kosowa, Serbii oraz Czarnogóry. Cała dywizja jednak z czasem się kurczyła, Niemcy próbowali uzupełniać oddziały o niemieckich żołnierzy. Mimo tego jakość działań oraz coraz niższe morale doprowadziło w roku 1945 to całkowitego rozwiązania 21 Dywizji Górskiej SS.